Mianem wdowiego garbu określa się wadę postawy, która charakteryzuje się wyniosłością tkankową w dolnej części kręgosłupa – u podstawy karku. Schorzenie to występowało dawniej głównie u starszych osób, przede wszystkim kobiet w okresie menopauzy. Obecnie jednak przypadłość ta spotykana jest również u znacznie młodszych pacjentów.
Jakie są przyczyny powstawania wdowiego garbu?
Wdowi garb najczęściej stanowi bezpośrednią konsekwencję długotrwałego przyjmowania niewłaściwej postawy ciała, co prowadzi do przeciążenia mięśni i powstania zgrubienia na kręgosłupie szyjnym. Najczęściej przyczyną jest rodzaj pracy wykonywanej przez pacjenta, wymuszającej np. wielogodzinne przebywanie przed komputerem. Na powstawanie wdowiego garbu wpływają również czynniki genetyczne, takie jak dziedziczne zaburzenia prawidłowej budowy kręgosłupa. Zmiana ta może się pojawić na skutek czynników psychogennych, np. zaburzającego równowagę mięśniową, chronicznego stresu. Inne przyczyny wdowiego garbu to m.in. nieprawidłowości w obrębie kręgów, kręgozmyk, problemy ze wzrokiem czy osteoporoza.
Jakie są objawy wdowiego garbu?
Wdowi garb objawia się przede wszystkim charakterystycznym wybrzuszeniem, a także typowym dla tego schorzenia pogłębieniem kifozy piersiowej oraz nadmiernym wysunięciem głowy ku przodowi. W przebiegu tej przypadłości dochodzi również do specyficznego zaokrąglenia pleców. Wdowi garb jest wrażliwy na dotyk, a także promieniuje bólem do kończyn górnych oraz łopatek. Rozwój wybrzuszenia wywołuje inne charakterystyczne objawy, w tym opuchliznę palców dłoni po przebudzeniu, szumy uszne, cierpnięcie i mrowienie rąk, zawroty głowy i duszności czy osłabienie siły chwytu. Wdowi garb objawia się ponadto bólem i sztywnością żuchwy, co wynika z nadmiernego napięcia stawu żuchwowo-skroniowego. U pacjentów z tą dolegliwością występują również problemy ze swobodnym poruszeniem szyją, zaburzenia oddychania oraz bruksizm, czyli zgrzytanie zębami.
Jakie są metody leczenia wdowiego garbu?
Terapia wdowiego garbu powinna być podjęta jak najwcześniej, ponieważ jedynie w początkowej fazie rozwoju tej dolegliwości można zastosować metody nieinwazyjne. W przypadku bardzo zaawansowanych zmian konieczne może się okazać leczenie operacyjne. Zabieg chirurgiczny obarczony jest ryzykiem wystąpienia powikłań, a także wymaga stosunkowo długiej rekonwalescencji. Z tego względu decyzję o przeprowadzeniu operacji lekarz podejmuje dopiero wówczas, gdy nie są możliwe inne sposoby leczenia. Podstawę terapii stanowi fizjoterapia, której celem jest zmniejszenie niewłaściwego napięcia tkanek oraz ich rozluźnienie. Leczenie wdowiego garbu opiera się zmniejszaniu bólu poprzez terapię punktów spustowych, a także relaksację mięśni metodą PIR. W ten sposób mięśnie można rozciągnąć, naprzemiennie je napinając oraz rozluźniając. Celem pozbycia się dolegliwości, wykorzystuje się również terapię manualną w postaci masażu poprzecznego oraz rozluźniania mięśniowo-powięziowego. W ten sposób można poprawić ruchomość stawów, a także zwiększyć ich elastyczność .
Jak wygląda terapia wdowiego garbu?
Pacjenci zmagający się z wdowim garbem muszą nosić odpowiednio dopasowany gorset ortopedyczny, który utrwala właściwą pozycję ciała. Nie tylko usztywnia i działa stabilizująco, ale również poprawia ustawienie szyjnych kręgów, łagodzi ból i znosi nadmierne napięcie. Noszenie gorsetu ortopedycznego pozwala na przywrócenie zaburzonej mobilności górnego odcinka kręgosłupa, dzięki czemu poprawia ruchomość całego ciała. Aby usprawnić ukrwienie oraz rozluźnić tkanki, pacjent może również korzystać ze specjalnych taśm leczniczych. Taping działa przeciwbólowo, a także niweluje uczucie odrętwienia. Wdowi garb leczony jest również za pomocą odpowiednich ćwiczeń, w których wykorzystuje się piłeczki do masażu i rollery. Przyrządy te rozluźniają przykurczone mięśnie, a także ułatwiają ich rozciąganie. Pacjentom z wdowim garbem polecane są ponadto regularne ćwiczenia ogólnorozwojowe oraz joga, ponieważ relaksują i wspomagają walkę ze stresem.
______________________
Artykuł powstał dzięki uprzejmości Centrum Rehabilitacji i Terapii – OpenMedical
Artykuł sponsorowany