Cieśń nadgarstka jest uciążliwym schorzeniem, które może znacząco wpływać na codzienne życie. Współczesna medycyna oferuje różne metody leczenia, z których jedna z najskuteczniejszych to hydrodekompresja nerwu pośrodkowego. W tym artykule przybliżę tę metodę, wykazując, że jest bardziej efektywna w łagodzeniu objawów zespołu kanału nadgarstka niż iniekcje kortykosteroidowe. Ponadto hydrodekompresja cieśni nadgarstka Warszawa przewyższa również zabieg chirurgiczny pod względem skuteczności i bezpieczeństwa. Dowiesz się, na czym polega zabieg hydrodekopresji cieśni nadgarstka, oraz jakie są jego kluczowe korzyści.
Cieśń nadgarstka – kluczowe informacje
Cieśń nadgarstka jest jedną z najczęstszych obwodowych neuropatii uciskowych w obrębie kończyny górnej. To schorzenie polega na ucisku nerwu pośrodkowego, który odpowiada za czucie w palcach I-III oraz części palca IV, przez zgrubiałe i przeciążone więzadło poprzeczne nadgarstka (zwane troczkiem zginaczy). W przebiegu cieśni nadgarstka ciśnienie w kanale nadgarstka wzrasta do 30-50 mm Hg, podczas gdy u osoby zdrowej wynosi około 14 mm Hg. Ten ucisk prowadzi do objawów takich jak zaburzenia czucia, drętwienie ręki i osłabienie siły mięśniowej – im wyższe ciśnienie, tym bardziej nasilone są dolegliwości.
Zespół cieśni nadgarstka dotyka około 6% populacji. Główną przyczyną jest wykonywanie powtarzalnych ruchów ręką w pracy, ale do innych czynników ryzyka należą wiek, płeć (częściej kobiety), nadwaga oraz zaburzenia mięśniowo-szkieletowe. Leczenie zespołu cieśni nadgarstka w Warszawie zależy od stopnia zaawansowania choroby i może obejmować metody zachowawcze lub operacyjne.
Hydrodekompresja cieśni nadgarstka – co to za metoda
Hydrodekompresja nerwu pośrodkowego to nowoczesna, nieinwazyjna technika leczenia cieśni nadgarstka, która wykorzystuje ultrasonografię i cienką igłę. Jest to nowoczesna alternatywa dla operacyjnego odbarczenia nerwu. Po zabiegu hydrodekompresji pacjent wraca szybko do codziennych obowiązków. Główne cele hydrodekompresji to:
- poszerzenie kanału nadgarstka,
- uwolnienie nerwu pośrodkowego spowodowanego od ucisku zgrubiałego więzadła poprzecznego (troczek zginaczy), poprawa jego mobilności i odżywienia,
- usprawnienie odpływu żylnego,
- złagodzenie objawów cieśni nadgarstka.
Kwalifikacja do zabiegu hydrodekompresji
Proces kwalifikacji do zabiegu hydrodekompresji rozpoczyna się od konsultacji z lekarzem ortopedą. Podczas wizyty lekarz przeprowadza wywiad, w którym pacjent opisuje charakter i czas trwania dolegliwości, dotychczasowe metody leczenia oraz ich efektywność. Konsultacja obejmuje również badania obrazowe (ENeG, EMG, USG) oraz badanie kliniczne.
Elektroneurografia (ENeG) jest kluczowym badaniem, które ocenia przewodnictwo we włóknach nerwowych, mierząc prędkość przewodzenia impulsów. Zmniejszenie tej prędkości może wskazywać na stopień uszkodzenia nerwu, typowego w zespole cieśni nadgarstka. Pacjenci często wykonują także elektromiografię (EMG), która ocenia czynność mięśni po stymulacji elektrycznej.
ENeG może także pomóc określić zaawansowanie cieśni nadgarstka. W przypadkach łagodnych i średniozaawansowanych hydrodekompresja jest możliwa, podczas gdy w zaawansowanych stadiach zwykle wskazane jest leczenie operacyjne. Warto jednak pamiętać, że operacja nie zawsze gwarantuje całkowite ustąpienie objawów.
Aby zakwalifikować się na zabieg hydrodekompresji należy również brak skuteczności wcześniejszego leczenia zachowawczego (fizykoterapia, ćwiczenia, zastrzyki) i operacyjnego, który mógłby prowadzić do powikłań. Ortopeda może również zalecić hydrodekompresję, jeśli pacjent woli unikać długiego okresu rekonwalescencji po operacji. Po zabiegu operacyjnym, czas oczekiwania na zdjęcie szwów to około 2 tygodnie, a pełny powrót do pracy może zająć około 8 tygodni.
Nieoperacyjne leczenie cieśni nadgarstka – główne zalety
Hydrodekompresja nerwu pośrodkowego oferuje wiele korzyści w porównaniu do chirurgicznego leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Jedną z głównych zalet tej metody jest brak powstawania blizn, które mogą stanowić problem estetyczny oraz potencjalnie uciskać nerw pośrodkowy, co może wpłynąć na nawrót dolegliwości. Blizny tworzą się po każdym zabiegu operacyjnym, zarówno w okolicy nerwu, jak i na powierzchni skóry.
Kolejną istotną zaletą jest bardzo krótki czas rekonwalescencji. Pacjenci po hydrodekompresji szybciej wracają do pełnej sprawności, co jest znaczną przewagą w porównaniu do długiego okresu rehabilitacji po operacji.
Metoda ta wiąże się również z mniejszym ryzykiem powikłań, takich jak uszkodzenie sąsiednich naczyń krwionośnych i struktur anatomicznych. Dodatkowo hydrodekompresja minimalizuje ryzyko infekcji, ponieważ zabieg jest przeprowadzany w sposób zamknięty, bez przecinania skóry.
Znieczulenie stosowane podczas hydrodekompresji jest miejscowe, co jest mniej inwazyjne niż znieczulenie ogólne, które może wiązać się z nieprzyjemnymi skutkami ubocznymi, jak dolegliwości bólowych gardła czy obecność gazów anestetycznych. Zabieg ten wymaga krótszego czasu procedury.
Wreszcie, hydrodekompresja eliminuje problemy administracyjne związane z leczeniem szpitalnym, takie jak konieczność wcześniejszego badania, oczekiwanie w kolejkach czy długi pobyt w placówce medycznej.
Podsumowanie – hydrodekompresja cieśni nadgarstka
Hydrodekompresja w zespole cieśni kanału nadgarstka to nowoczesna i skuteczna alternatywa dla tradycyjnej chirurgii w leczeniu zespołu cieśni kanału nadgarstka. Główne zalety tej metody obejmują brak blizn, co zmniejsza ryzyko estetycznych problemów i nawrotu dolegliwości. Procedura charakteryzuje się krótkim czasem rekonwalescencji, mniejszym ryzykiem powikłań oraz niższym ryzykiem infekcji, dzięki jej nieinwazyjnej naturze. Znieczulenie miejscowe, stosowane podczas zabiegu, jest mniej obciążające niż znieczulenie ogólne, a sam zabieg wymaga krótszego czasu.
Artykuł sponsorowany