Poczucie długotrwałego lęku czy napadów paniki to rzeczywistość wielu osób w różnym wieku. We współczesnym świecie niestety coraz więcej osób cierpi na tego typu schorzenie. Warto wiedzieć, na czym ono polega i jaki ma wpływ na codzienność przeciętnego człowieka.
Czym jest lęk?
Stan emocjonalny nazywany lękiem to poczucie, że osobie cierpiącej coś zagraża. Czynnikami tego stanu mogą być bodźce zewnętrzne takie jak potencjalna choroba, działanie innych osób, obawy przed chorobą, reakcje własnego zachowania oraz brak poczucia pewności. Powody występowania leków mogą być czasowe oraz trwałe. Wpływa on negatywnie na wszystkie obszary funkcjonowania człowieka. Jednak, gdy zdarza się sporadycznie, jest podstawą do ochrony zdrowia i życia człowieka w trudnych momentach kryzysowych. Zaburzenia lękowe rozwijają się z czasem. Z każdym dniem objawy nieleczonych zaburzeń lękowych są intensywniejsze.
Lęk a strach – różnice
Pomiędzy tymi pojęciami istnieją namacalne różnice. Kiedy mówimy o strachu, na myśli należy mieć sytuacje, kiedy występuje rzeczywisty strach na przykład przed utratą życia lub zdrowia. Lęk odczuwalny jest na zasadzie własnego wyobrażenia oraz przewidywania zagrożeń.
Czy lęk to emocja pożądana czy niechciana?
Każdy z nas czasami odczuwa lęk. Niejasność jest wtedy, gdy brak umiejętności osoby cierpiącej skutkuje poczuciem kontroli w danej sytuacji. To z kolei powoduje odczucie zagrożenia. Nowe sytuacje, zmiany lub ekspozycja na nowo poznane osoby wywołuje u wielu osób poczucie lęku. Zazwyczaj jest on epizodyczny, przemijający oraz nie ma mocy sprawczej na tyle, aby dezorganizować życie. Dodatkowo nie wpływa on na relacje międzyludzkie, czy postępowanie w życiu codziennym. Nie zaburza własnej samooceny. Kiedy lęk pojawia się rzadko, zazwyczaj jest dobry, ponieważ jest motywatorem do działań, oraz zmian w życiu. Problem występuje wtedy, gdy natężenie lęku jest nie do wytrzymania oraz powoduje on zaburzenia funkcjonowania danej osoby.
Lęk- kiedy przejmuje kontrolę nad życiem?
Razem z lękiem tworzą się katastroficzne myśli, które są generowane na bieżąco przez osobę cierpiącą. Dopasowane są one do konkretnej sytuacji. Zazwyczaj tej nowej w życiu osoby cierpiącej. Często towarzyszą im reakcje fizjologiczne, takie jak pocenie się, kołatanie serca, uczucie w klatce piersiowej, szum w uszach, czy ogólne osłabienie organizmu. Zdarza się, że osoba cierpiąca interpretuje symptomy jako stan zagrożenia, myśląc, że ma zawał. Do z kolei prowadzi do kolejnych myśli katastroficznych oraz negatywnych myśli. Wraz z czasem pojawiają się zachowania polegające na unikaniu obiektów oraz sytuacji- które kojarzone są ze złymi doznaniami. Dzieje się tak za pomocą mechanizmu obronnego, który działa, aby zminimalizować poczucie lęku. Nadmierna potrzeba kontroli, potrzeba perfekcjonizmu, oraz niska samoocena to środowisko sprzyjające występowaniu zaburzeń lękowych. Do nasilenia zaburzeń dochodzi poprzez przeżywanie trudnych sytuacji, związanych z własną chorobą oraz śmiercią kogoś bliskiego.
Artykuł sponsorowany