Lewatywa to jedna z najstarszych stosowanych przez ludzkość praktyk medycznych. Zabieg dotyczy sfery intymnej i dla wielu osób może być kłopotliwy. Co warto wiedzieć na temat wykonania lewatywy? Można czy nie wolno wykonywać lewatywy we własnym zakresie? Na te i inne pytania znajdziesz odpowiedzi w niniejszym tekście.
- Co to jest lewatywa i kiedy ją stosować?
- Najczęstsze przyczyny zaparć
- Kto może zrobić lewatywę?
- Czy lewatywa w domu jest bezpieczna?
- Leki na zatwardzenie czy lewatywa?
- Hydrokolonoterapia – hit czy kit?
Czy istnieją skutki uboczne lewatywy? Na czym dokładnie polega wykonywanie lewatywy?
Co to jest lewatywa i kiedy ją stosować?
Lewatywa (określana też jako enema i wlew doodbytniczy) to zabieg medyczny polegający na wprowadzeniu płynu do jelita przez odbyt. Najczęściej wskazaniem do jej wykonania są występujące u pacjenta zaparcia, bóle brzucha i wszelkie nawracające dolegliwości gastryczne. W medycynie lewatywę stosuje się m.in. w:
- leczeniu zaparć;
- we wstępie do niektórych badań diagnostycznych;
- przygotowaniach do porodu;
- podawaniu niektórych leków.
Lewatywę przeważnie wykorzystuje się w leczeniu uporczywych zaparć. W trakcie zabiegu usuwa się nadmiernie nagromadzony i trudny do samodzielnego wydalenia stolec. Same zaparcia mogą mieć charakter spontaniczny albo stanowić objaw choroby organicznej. Natomiast opioidowe zaparcia w trakcie terapii przeciwbólowej lekami opioidowymi to najczęstsze uboczne działanie niepożądane i duży problem pośród pacjentów oddziałów onkologicznych – podstawą leczenia bólu nowotworowego jest farmakoterapia złożona analgetykami opioidowymi i lekami wspomagającymi. Poza działaniem przeciwbólowym, opioidy działają poprzez swoje receptory w przewodzie pokarmowym (powodują osłabienie ruchów jelit).
Ponadto przeciwwskazaniem do wykonywania lewatywy jest również obecność niedrożności jelit, jak również wrzodziejące zapalenie jelita grubego w fazie zaostrzenia choroby.
Istnieją też schorzenia, przy których nie zaleca się wykonania wlewek doodbytniczych, np. przy chorobach jamy brzusznej, krwawieniach z przewodu pokarmowego czy niewyjaśnionych dolegliwościach bólowych brzucha.
Najczęstsze przyczyny zaparć
Na ryzyko wystąpienia zaparć będą narażone zwłaszcza:
- osoby, które spożywają zbyt mało błonnika oraz płynów;
- pacjenci leżący lub stosujący leki opioidowe;
- osoby w podeszłym wieku.
Zaparcia organiczne to wtórny objaw innych chorób, a samo podłoże spontanicznych zaparć jest złożone. Wpływa na nie kilka czynników, w tym m.in.:
- styl życia;
- siedzący tryb życia oraz brak aktywności fizycznej;
- nieprawidłowa dieta;
- czynniki psychologiczne, takie jak depresja czy stres;
- leki (głównie opioidy).
Kto może zrobić lewatywę?
Nie zaleca się wykonywania lewatywy we własnym zakresie, ponieważ dokładne wykonanie zabiegu będzie trudne od strony manualnej. Przez to wykonanie zabiegu samodzielnie może być nieskuteczne lub, co gorsza, spowodować urazy.
Sam zabieg lewatywy jest dla pacjenta bezbolesny. Przed jego przeprowadzeniem pielęgniarka, która przeprowadza lewatywę precyzyjnie tłumaczy pacjentowi spodziewane efekty i przebieg czynności. Warto też dodać, że lewatywa przeprowadzona w warunkach domowych będzie bardziej komfortowa dla pacjentów. Pacjenci w swoich mieszkaniach zawsze czują się swobodniej i pewniej.
Czy lewatywa w domu jest bezpieczna?
Nie zaleca się samodzielnego wykonywania wlewów doodbytniczych. Dlaczego? Ponieważ mogą wystąpić skutki uboczne lewatywy – samodzielne wykonywanie zabiegu może np. opóźniać właściwe rozpoznanie danej choroby, a nawet doprowadzać do powikłań. Dodatkowo, samodzielne manipulowanie gruszką lub zestawem do lewatywy jest trudne. Zabieg może okazać się nieskuteczny albo nawet powodować urazy czy zakażenie. Rozpoznanie i wydobycie kamieni kałowych na własną rękę jest bardzo trudne.
Oprócz tego stosowanie w trakcie lewatywy płynów o niepewnym składzie może prowadzić do podrażnień chemicznych lub termicznych i podrażnień nerwów powodujące nudności i wymioty lub zapaść, perforację, krwawienie, zaburzenia elektrolitowe i odwodnienie.
Leki na zatwardzenie czy lewatywa?
Jeśli w naszym organizmie nagle pojawią się zaparcia, może być to objaw rozwijającej się choroby organicznej. Jeśli problemom z defekacją towarzyszą takie dolegliwości, jak utrata masy ciała, choroby nowotworowe w wywiadzie rodzinnym, gorączka czy utrata krwi, trzeba jak najszybciej skontaktować się z lekarzem i wykonać zalecaną diagnostykę.
Lewatywa jest również metodą stosowaną w medycynie alternatywnej w celu detoksykacji organizmu.
A czy istnieją domowe sposoby na zaparcia? Tak, np. dieta bogatoresztkowa – o zwiększonej zawartości błonnika i innych osmotycznych oligosacharydów. W trakcie stosowania takiej diety powinniśmy pamiętać o zwiększaniu ilości spożywanych płynów. Dobrze jest też zwiększać fizyczną aktywność, która może wspomóc perystaltykę jelit.
Istnieją też leki na zaparcia bez recepty: preparaty zawierające glikol polietylenowy lub makrogol, czopki glicerolowe i leki przeczyszczające, jednak pamiętajmy, że mogą działać drażniąco.
W przypadku podejmowania wszelkich działań, warto poradzić się lekarza, który zaleci optymalne rozwiązanie.
Hydrokolonoterapia – hit czy kit?
Hydrokolonoterapia, czyli płukanie jelita grubego, jest nowoczesną, bezpieczną i skuteczną terapią oczyszczania organizmu. W trakcie tego zabiegu pozbywa się z organizmu trujących toksyn i złogów (bezwartościowych stwardniałych resztek pokarmowych i zalegających mas kałowych) magazynowanych przez lata w naszym jelicie. Hydrokolonoterapia w środowisku medycznym, dzięki łagodnemu i bezpiecznemu wprowadzeniu przefiltrowanej wody do jelita grubego, uznawana jest za naturalny sposób na zapobieganie stanom chorobowym zakłócającym prawidłowe funkcje jelita grubego.
Za pomocą nowoczesnej aparatury do jelita wprowadzana jest ogrzana i przefiltrowana woda pod bezpiecznym ciśnieniem. Wówczas kamienie kałowe zostają rozmiękczone i wraz z ruchami jelita zostają usunięte w czasie trwania zabiegu.
Artykuł sponsorowany