Pierwsza część artykułu została poświęcona niedoczynności tarczycy – chorobie dotykającej znaczną część społeczeństwa, zwłaszcza kobiet. Druga część będzie poświęcona nadczynności tarczycy.
Nadczynność tarczycy to stan, w którym gruczoł wytwarza zbyt duże ilości hormonów (tyroksyny i trójjodotyroniny) w stosunku do zapotrzebowania organizmu. Ujemne sprzężenie zwrotne z przysadką mózgową powoduje, że wydziela ona znacznie zmniejszone ilości TSH, odpowiedzialnego za regulację pracy tarczycy. Dzieje się tak, ponieważ wysokie stężenia hormonów tarczycy we krwi hamują wydzielanie tyreotropiny (TSH) przysadkowej. Na tym polega ujemne sprzężenie zwrotne. Tą wiedzę wykorzystuje się w diagnostyce laboratoryjnej. Podejrzewając nadczynność tarczycy powinniśmy oznaczyć poziom hormonów tarczycy oraz TSH, spodziewając się wysokich wartości hormonów i niskich TSH.
Nadczynność tarczycy, podobnie jak niedoczynność, jest chorobą częstą w Polsce i dotyczy głównie kobiet. Różni się jednak tym, że dotyka kobiety młode, w wieku 20-40 lat. Stanowią one 1-2% dorosłych, rzadko natomiast występuje u dzieci i u mężczyzn. Najczęstsze przyczyny nadczynności to choroba Gravesa-Basedowa o podłożu autoimmunologicznym oraz guzki tarczycy. Rzadszą przyczyną jest zapalenie związane z infekcją wirusową, czy też poporodowe zapalenie tarczycy.
Objawy nasuwające podejrzenie nadczynności tarczycy to stałe uczucie gorąca ze wzmożoną potliwością, nerwowość i rozdrażnienie, drżenie rąk. Zwiększony apetyt, któremu paradoksalnie towarzyszy chudnięcie i biegunka. Czynność serca staje się przyspieszona, może być odczuwana jako kołatanie. Kobiety skarżą się na wypadanie włosów oraz zaburzenia miesiączkowania. Objawy oczne, takie jak wytrzeszcz i obrzęk powiek spotyka się obecnie rzadko, ze względu na rozwiniętą wczesną diagnostykę. Zależnie od wieku chorego oraz stopnia zaawansowania nadczynności obraz choroby może się różnić. Szczególnie osoby starsze z objawami sercowymi wymagają wnikliwej diagnostyki różnicowej, gdyż mogą to być jedyne u nich objawy choroby tarczycy.
Podczas doboru materaca należy upewnić się, czy spełnia on swoje podstawowe zadania. Powinien on odpowiednio podpierać kręgosłup na całej jego długości, a twardość uzależniona jest od masy i budowy ciała oraz indywidualnych preferencji. W kontekście objawów nadczynności tarczycy warto rozważyć zakup materaca, który nie będzie potęgował uczucia gorąca i wzmagał potliwości. Odpowiedni będzie materac sprężynowy multipocket, materace serii Curem oraz lateksowe. Właściwości przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne lateksu pomagają w utrzymaniu odpowiedniej higieny. W tym celu zalecane jest również kupno cienkiego pokrowca, który mieści się w pralce i może być często odświeżany. Każdy materac posiada zdejmowany pokrowiec, jednak ze względu na duże rozmiary musi być prany w pralni.
Wykorzystując tych kilka porad podczas zakupu materaca zapewniamy sobie wygodę oraz funkcjonalność podczas jego użytkowania. Jest to szczególnie ważne w okresie nasilonych objawów choroby, gdyż zdrowy sen ma właściwości regeneracyjne nie tylko dla ciała, ale i psychiki.
Lek. med. Ilona Wróblewska-Oniśk